ଜାପାନରେ ଛାଡପତ୍ର ମନ୍ଦିର, ଯାହାକୁ ଜାପାନୀ ଭାଷାରେ “ଏନକିରି ଦେରା କୁହାଯାଏ, ଏକ ଅନନ୍ୟ ସାଂସ୍କୃତିକ ଓ ଧାର୍ମିକ ପରମ୍ପରାକୁ ପ୍ରତିନିଧିତ୍ୱ କରେ। ଏହି ମନ୍ଦିରଗୁଡ଼ିକ ସେହି ବ୍ୟକ୍ତିମାନଙ୍କୁ ସହାୟତା କରିବା ପାଇଁ ପ୍ରସିଦ୍ଧ, ଯେଉଁମାନେ ସମ୍ପର୍କ ବିଚ୍ଛେଦ କରିବାକୁ କିମ୍ବା ନକାରାତ୍ମକ ବନ୍ଧନରୁ ମୁକ୍ତି ପାଇବାକୁ ଚାହାଁନ୍ତି। ଏହା କେବଳ ବିବାହ ବିଚ୍ଛେଦ ପାଇଁ ନୁହେଁ, ବରଂ ବିଷାକ୍ତ ବନ୍ଧୁତ୍ୱ, କାର୍ଯ୍ୟକ୍ଷେତ୍ରରେ ଅସୁବିଧା, କିମ୍ବା ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ଅବାଞ୍ଛିତ ସଂଯୋଗରୁ ମୁକ୍ତି ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ବ୍ୟବହୃତ ହୁଏ।
ଜାପାନର ଶିନ୍ତୋ ଓ ବୌଦ୍ଧ ପରମ୍ପରାରେ ଏହି ମନ୍ଦିରଗୁଡ଼ିକର ଏକ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ସ୍ଥାନ ରହିଛି।ସବୁଠାରୁ ପ୍ରସିଦ୍ଧ ଛାଡପତ୍ର ମନ୍ଦିର ମଧ୍ୟରୁ ଗୋଟିଏ ହେଉଛି କାମାକୁରାରେ ଅବସ୍ଥିତ ତୋକେଇ-ଜି ମନ୍ଦିର। ଏହା ୧୨୮୫ ମସିହାରେ ପ୍ରତିଷ୍ଠିତ ହୋଇଥିଲା ଏବଂ ଏହାର ଇତିହାସ ଅତ୍ୟନ୍ତ ରୋଚକ। ଐତିହାସିକ ଭାବେ, ଏହା ମହିଳାମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଏକ ଆଶ୍ରୟସ୍ଥଳୀ ଥିଲା, ଯେଉଁମାନେ ଅସୁଖୀ ବିବାହରୁ ମୁକ୍ତି ପାଇବାକୁ ଚାହୁଁଥିଲେ। ମଧ୍ୟଯୁଗୀୟ ଜାପାନରେ ମହିଳାମାନଙ୍କୁ ଛାଡପତ୍ର ପାଇଁ ଅଧିକାର ନଥିଲା, କିନ୍ତୁ ତୋକେଇ-ଜି ମନ୍ଦିର ମହିଳାମାନଙ୍କୁ ଏକ ସୁରକ୍ଷିତ ସ୍ଥାନ ପ୍ରଦାନ କରୁଥିଲା। ଏଠାରେ ତିନି ବର୍ଷ ରହିବା ପରେ ମହିଳାମାନେ ଆନୁଷ୍ଠାନିକ ଭାବେ ବିବାହ ବନ୍ଧନରୁ ମୁକ୍ତ ହୋଇପାରୁଥିଲେ।
ଆଧୁନିକ ସମୟରେ, ଛାଡପତ୍ର ମନ୍ଦିରଗୁଡ଼ିକ ଅଧିକ ପ୍ରତୀକାତ୍ମକ ଅର୍ଥ ଧାରଣ କରିଛି। ଲୋକମାନେ ଏହି ମନ୍ଦିରକୁ ଯାଇ ଏକ ବିଶେଷ କାଗଜରେ (ଯାହାକୁ “ଓଫୁଦା” କୁହାଯାଏ) ସେମାନଙ୍କର ଅବାଞ୍ଛିତ ସଂଯୋଗର ନାମ ଲେଖନ୍ତି ଏବଂ ଏହାକୁ ମନ୍ଦିରରେ ରହୁଥିବା ପୂଜାରୀଙ୍କ ନିକଟରେ ଜମା ଦିଅନ୍ତି। ଏହି କାଗଜକୁ ଏକ ଧାର୍ମିକ ରୀତି ମାଧ୍ୟମରେ ଶୁଦ୍ଧ କରାଯାଏ, ଯାହା ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କୁ ମାନସିକ ଶାନ୍ତି ପ୍ରଦାନ କରେ। କେତେକ ମନ୍ଦିରରେ, ଯେପରିକି ମାନ୍ତୋକୁ-ଜି (ଗୁଞ୍ଜି ପ୍ରିଫେକ୍ଚର), ଲୋକମାନେ ଏକ ସୁରଙ୍ଗ ଦେଇ ଯାଆନ୍ତି, ଯାହା ପ୍ରତୀକାତ୍ମକ ଭାବେ ସମ୍ପର୍କ ବିଚ୍ଛେଦକୁ ସୂଚାଏ।ଏହି ମନ୍ଦିରଗୁଡ଼ିକ ଜାପାନୀ ସମାଜରେ ମାନସିକ ଓ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ସମର୍ଥନର ଏକ ଅଭିନବ ଉପାୟ ପ୍ରଦାନ କରେ। ଏହା ଲୋକମାନଙ୍କୁ ଅତୀତରୁ ମୁକ୍ତି ପାଇ ନୂଆ ଜୀବନ ଆରମ୍ଭ କରିବାରେ ସାହାଯ୍ୟ କରେ। ଏହି ପରମ୍ପରା ଜାପାନର ସାଂସ୍କୃତିକ ବିବିଧତା ଓ ମାନବୀୟ ଆବଶ୍ୟକତା ପ୍ରତି ସମ୍ବେଦନଶୀଳତାକୁ ପ୍ରତିଫଳିତ କରେ।
